An’ı Yaşamak ile İlgili Güzel Bir Yazı...

Hayat Bana Kahkahayı da verdi Gözyaşlarını da...

"Şimdi yaşa, inan bana, bekleme yarını... Bugün topla GÜLLERİNİ yaşamın.."   demis Pierre De Ronsard..

Ne güzel demiş ta 1550 yıllarda..  Bugün bile hala benzeri cümleler kurmuyor muyuz? Aradan asırlar da geçse degişmeyecek tek sey "An''ı yaşamak" sanırım...
Elimizde olanlarla mutlu olmayı becerebilmek, elimizdeki güzel şeylerin değerini bilip, hiç sahip olamadıklarımız ya da elimizden kayıp gidiveren şeyler için sıkıntı yapmamak sanırımm Sanırım..
Sadece YAŞAMAK!

"MutluLuk; bulabildiginiz, elde edebildiginiz çiçeklerden Bir demet  yapabilmektir"  demiş Robert Goddard..
Ne güzel demiş ta 1900 yılların başlarında.. Yani elinizde papatyalar, arasına serpiştirilmiş birkaç gül, birkaç tane sümbül oldugu halde "ey güzel insanlar, neden hala yan bahçedeki orkidelerde kalır gözünüz" demeye getirmiş lafı...

"MutLuluk Vücut için yararlıdır ancak zihinsel güçleri geliştiren,üzüntüdür.." demis Marcel Proust..
Ne güzel demiş ta 1800''li yıllarin sonunda.. Aklen ve ruhen gelişebilmemizi, olgunlaşabilmemizi, büyüyeyebilmemizi, "adam" olabilmemizi, güçlüklere karşı daha saglam ayakta durabilmemizi; kısaca bilge olabilmemizi üzüntülerimize borçluyuz. Onları da sahiplenmemiz, başa çıkmayı öğrenebilmemiz gerek demek ki...
" Size sizden başka hiçbir şey huzur veremez.." demiş Ralph Waldo Emerson..
Ne güzel demiş ta 1800''lü yıllarda.. Siz bir tanesiniz! Siz huzurlu oldugunuz, iyi enerjilerle dolu oldugunuz zaman baskalarına da huzur vermiyor musunuz? Tecrübeyle sabitlenmiştir

" Teşekkürler hayata
Bana bu denli veren;
Bana kahkayı verdi ve gözyaşlarını;
Böylece ayırırım sevinci Kederden;
şarkımı oluşturan o iki öğeyi;
Ve sizin şarkınızı ki aynı şarkıdır.
Ve herKesin şarkısını ki benim kendi şarkımdır".. demiş Violeta Parra..
" Geçmişte kalan kederler için taze gözyaşı dökmeyin.." demis Oripides ta milattan önce 400''lü yıllarda...

alıntı